سلام
نميدانم چرا من بايد اولين كامنتنويس وبلاگ يك ايكيوسان در حال درس خواندن در يك معبد سكولار باشد كه جز مادر و پادشاه كسي را ندارد.
مهم نيست كه ميخواهد با فكر همه چيز را بفهمد، چون ... سخت نگير حالا يه چيزي گفتيم...
راستي ...
تو كي هستي؟
خجالت نميكشي؟
حيا نميكني؟
من حرفام رو زدم اما يه كمي احساس وجداندرد ميكنم آخه ميترسم بري بشيني گريه كني به خاطر بد حرف زدنم.
آرزوي موفقيت برات ميكنم به شرطي كه حداقل ماهي دوبار به وبلاگم سربزني تا كانتر وبلاگم زياد بشه و هر سه هفته هم يك كامنت برام بنويسي تا بتونم كلاس بزارم.
همين.
دعا كن شديدا.
ياعلي
